„Teksty na Podryw” pióra Akashiego Seijūrō

Miniaturka: Bez Określonego Pairingu

Z dedykacją dla Yazu. Kiedyś jej to obiecałam, a że ostatnio udało mi się odkopać dokument na dysku, to wrzucam. Interpretujcie, jak tylko chcecie. 

 _________________

1.    Twoje oczy są moim najcenniejszym skarbem. Tak drogim memu sercu, że chciałbym ci je wyłupić i zatopić w krysztale. Tak, bym już zawsze mógł je podziwiać. – pochodzenie: „Odbite w Lustrze, część druga, wers któryśtam”.

2.    Mojemu dzieciństwu towarzyszył zapach kamelii. Kiedy stoisz obok, znowu mogę poczuć tę niezwykłą woń. Zupełnie jakbyś był moim własnym, czerwonym kwiatem, który uwięziłem w wazonie, i który już zawsze będzie kwitnąć tylko dla mnie.*

3.    Lubię patrzeć na twój uśmiech, śledzić ruchy warg wyginających się kusząco. Kojarzy mi się ten widok z ostrzem noża, które tworzy czerwone półksiężyce na skórze. Półksiężyce krwi, równie piękne, jak półksiężyce mimowolnego uśmiechu.*

4.    Życie to dla mnie arena, na której toczy się gra. Plansza do shōgi, nad którą kontrolę ma ten, który wygrywa. Będąc mi posłusznym, jesteś jak ten pionek, którym poruszam po polach. Dopóki ufasz mojej sile i wiedzy, dopóki widzisz we mnie jedynego, prawdziwie nieomylnego, dopóki pozostajesz mi wierny, możesz stać przy moim boku, wiedząc, że ja również nigdy cię nie zdradzę.*

5.   Gwiazdy mają w sobie coś niezwykle eleganckiego, nie sądzisz? Srebrzyste kwiaty, wykwitające na czarnej łące nieba, wprawiające obserwatora w stan dziwnej nostalgii. Piękne, ale niezwykle smutne. I samotne. Nie mogą dosięgnąć siebie nawzajem, nawet gdyby bardzo tego chciały. To tak, jakby znajdowały się pod dwóch stronach lustra. Jak ja, który stojąc przed szklaną taflą, dostrzegam w niej ledwie twoje odbicie. Tęsknię, czując pod palcami chłodne szkło, wiedząc, że piękno, które przed sobą widzę, pozostaje dla mnie nieosiągalne.*

6.   Lubię przyglądać się zachodzącemu słońcu. Lubię podziwiać niebo oblekające się dostojną czerwienią. Tak ciepłą, przypominającą życie, które wewnątrz ciebie płynie. Życie, którego w każdej chwili mogę dotknąć, zanurzyć się w nim, oddać jego objęciom. I zabrać je sobie. Wziąć na własność tę czerwień, zupełnie jakbym zabierał twoje serce. Tak by zawsze należało wyłącznie do mnie.*

7.1.   Odważ się. Poddaj się chwili, poddaj się pragnieniom swego ciała. Nie walcz z nimi. Rzuć się w ten wir, który przed sobą widzisz, zdobądź tę górę, która się przed tobą wznosi. Ujarzmij wiatr, opanuj morze. Wznieś się wysoko. Dosięgnij mnie. Nie pozwól królowi czekać na swojego generała.*

7.2.    Zrzuć mnie z piedestału, na którym się wznoszę. Przyjmij mój mrok. Upadnijmy razem. Osnuci czernią, idealni. Patrz tylko na mnie. Pozwól moim oczom się otworzyć.*

8.    Emocje pisane są tuszem, który sami wybieramy. Wiesz, czym pisane jest to mieniące się czerwienią uczucie? Bólem. Ból to jego wymiar. Im silniejszy, tym silniejsze uczucie. Powiedz, jak głęboko chcesz, bym zanurzył to ostrze?*

*fragmenty niepochodzące z żadnego mojego tekstu, napisane spontanicznie, pod wpływem chwili. Może kiedyś ich gdzieś użyję, nie wiem (o ile w ogóle się do użycia gdziekolwiek nadają).